روزهای آرمانی روزنامه آرمان

 

روزهای آرمانی روزنامه « آرمان »

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

چند روزیست مشتریان روزنامه دکه های روزنامه فروشی به لطف دادستان محترم تهران به شدت کاسته شده اند و به جای آنها سیگاری ها هستند که برای تامین نیکوتین بدن خود سری به دکه های روزنامه فروشی می زنند ،‌که البته آن هم با آغاز ماه رمضان تا حد زیادی کاسته می شود.

 این روزها دیگر شلوغی جلوی دکه های روزنامه فروشی را نمی توان دید و دکه ای هم نمی توان یافت که کسی بلند بلند تیتر روزنامه ها را جلوی دکه بخواند و یا درباره تیتر ها اظهار نظر کند. تعطیلی روزنامه اعتماد ملی به جز این که به مردم ثابت کرد ، این آزادی برخی دائم از آن دم می زنند دروغ زشتی بیش نیست ، به برخی نیز فهماند که بیان واقعیت هم می تواند عواقب سنگینی را به دنبال داشته باشد و عاقبتی بدتر از بیکار شدن تعداد زیادی روزنامه نگار و کسانی که در روزنامه اعتماد ملی مشغول به کار بودند.

اما نمی دانم در این گردبار خفقان نگاه آمیخته به امید جایی دارد یا نه ، اما باید امید داشت تا زنده بود . روزهای بعد انتخابات و تعطیلی روزنامه های اصلاح طلب و حامی میرحسین موسوی ،‌نامزد محبوب مردم دلیلی شد تا برخی روزنامه ها و نشریات از سکوتی چند ساله خارج شوند و گام در راهی بگذارند که می توان در آن هوای اطلاع رسانی نزدیک به واقعیت را تنفس کرد. در همین راستا پس از انتشار کوتاه مدت روزنامه «یاس نو» و توقیف مجدد این روزنامه ، بدنه اصلی تحریریه یاس نو به روزنامه «صدای عدالت» رفتند و این روزنامه را با فرمتی جدید راهی دکه های روزنامه فروشی کردند. اگرچه این روزنامه پیش از تحولات یاد شده نیز منتشر می شد ، اما سیاست های کلی روزنامه به گونه ای بود که این روزنامه را که اتفاقاً ‌سابقه طولانی هم در عرصه اطلاع رسانی دارد ، در سال های پس از اصلاحات همچون گذشته در کانون توجه قرار نمی داد و نمی شد از آن به عنوان روزنامه ای پرطرفدار یاد کرد. اما اتفاقات پس از انتخابات دلیلی شد تا صدای عدالت جایگاه خود را در عرصه مطبوعات ارتقا بخشد و همچون گذشته از آن به عنوان یکی از روزنامه های تاثیر گذار اصلاح طلب یاد شود ، البته این موضوع خیلی طول نکشید و روزنامه اعتدال گرای صدای عدالت هم به جمع نشریات توقیفی پیوست.

اما امروز وقتی داشتم نگاهی به اندک روزنامه ای قابل خواندن دکه روزنامه فروشی می انداختم ، لوگوی سبز رنگ روزنامه آرمان توجهم را جلب کرد. روزنامه آرمان روابط عمومی حدود پنج سال است که منتشر می شود و اگر چه آغازی تاثیرگذار داشت ،‌اما مانند بسیاری دیگر به نشریه ای کم تیراژ مبدل شد که کمتر مورد توجه قرار می گرفت. اما آرمان امروز با آنچه پیش از این می شناختیم فرق داشت و می توان منتظر روزنامه ای تاثیر گذار بود. این روزنامه که پیش از این در 12 صفحه منتشر می شد تعداد صفحه های خود را به 16 صفحه افزایش داده و تعداد صفحه های رنگی خود را نیز زیاد کرده و با قیمت 500 تومان روانه دکه شده است تا بار دیگر خاطره فراموش نشده یاس نو و صدای عدالت را برای روزنامه خوان ها زنده کند. روزنامه آرمان امروز با لوگوی «سبز» رنگ منتشر شد و تصویری از کروبی را به عنوان عکس صفحه اول برگزیده است ،‌که مربوط می شود به اظهار نظر لاریجانی درباره افشاگری های کروبی مبنی بر این که : «حرف های کروبی را می شنویم».

هوشمند سفیدی مدیرمسئول روزنامه نیز در ستون یادداشت مدیرمسئول از «فصل جدید» سخن گفته است که پس از این در آرمان باید منتظر آن باشیم.

امید است روزنامه آرمان از این پس آرمانی باشد خواندنی در میان اندک روزنامه های اصلاح طلب که باقی مانده اند و با کابوس توقیف منتشر می شود و آرمانی باشد برای روزآزمایی در مقابل روزنامه هایی چون ایران که به خرج دولت و از پول مردم منتشر می شوند ، اما خالی از واقعیت.