از تولد کافه وطن تا سیروان و سوپراستار
امروز ! 11 اردیبهشت یک سال از اولین روزی که کافه وطن را باز کردم می گذرد . یک سال از نوشتن من در این وبلاگ گذشت . از این که وسط کارهام و شلوغی های روزنامه ام وقت کمی پیدا کنم و چیزکی بنویسم برای دلم یا دل هایی که اینجا سرک می کشند. اگر چه خیلی وقت بود که به فکر وبلاگ نویسی بودم ، اما تنها یک سال است که برای خودم می نویسم و دلیل هم دارم برای این که پیش از این نمی نوشتم .
راه اندازی کافه وطن جریان جالبی دارد. یکی از دلایلی که راه اندازی این وبلاگ را عقب می انداخت اسم آن بود . خیلی فکر می کردم به این که چه اسمی بگذارم که هم خودم خوشم بیاید و هم خیلی کلیشه ای نباشد.
از طرفی حس قوی وطن پرستی و علاقه خاصی که به کشور دارم مجبورم می کرد که حتما نامی از آن در این وبلاگ باشد.
این بود که نام کافه وطن را برای آن انتخاب کردم . کافه وطن را شروع کردم تا تجربه نوشته های روزانه را دوباره تکرار کنم ، اما نشد ، شاید به خاطر مشغله و شاید هم به دلیل تنبلی ، اما سعی می کردن هفته ای یک یا چند پست بنویسم . خیلی دوست نداشتم این جا را دفتر خاطرات کنم و پای بقیه را به اتفاق های زندگی ام باز کنم ، اما خب، وبلاگ نویسی ناخود آگاه این خصوصیات را دارد . سعی می کردم نظرهایم را درباره خیلی از مسائل مورد علاقه خودم بنویسم . بدون فیلتر و کم و کاست . (اگرچه شرایط خاصی پیش می آمد که بعضی فیلتر ها اینجا هم پایشان باز می شد.)
وبلاگم را بدون هیچ مقدمه ای راه انداختم . توضیحی هم نداده بودم . پارسال روزی مثل این و همین ساعت ها بود که در شیراز وبلاگ را درست کردم و اولین پست آن هم مربوط بود به حاشیه های اولین روز سفر مقام رهبری به شیراز .
کافه وطن هم یادگاری این سفر به یادماندنی است که دوستان خوبی را برایم پیدا کرد مثل وحید نیک گو و رضا ماهوری (نایت اسکین) .
سیروان خوب و بنیامین معمولی
دیروز آلبوم جدید سیروان خسروی به نام ساعت 9 و بنیامین بهادری به نام 88 را گرفتم و گوش دادم . درباره سیروان باید بگویم که هنوز هم کارهای خوبی دارد . اگرچه در آلبوم جدبدش پیشرفت چشم گیری نکرده ، اما خوبی اش این است که پس رفت هم نکرده . اما بدون شک در کار تنظیم حرفه ای تر شده. در این آلبوم هم با زانیار برادرش همکاری داشته . یک آلبوم پرانرژی برای کسایی که به کارهای ترنس علاقه دارن . سیروان در فاصله بین کار اول و این کار کارهای زیاد دیگری هم داشته که البته بیشتر برای دیگران بوده که از جمله آنها می توان به وایسا دنیا رضا صادقی اشاره کرد. به هر حال گوش دادن به موزیک سیروان در بین خیلی دیگر از کارهای بی ارزش دیگر غنیمت است .
اما درباره کار جدید بنیامین باید بگویم که حتماً چند دفعه ای گوش کنید ، چون بطور حتم در دفعات اول گوش دادن دلتان را می زند. این که بعد از سه سال بنیامین چرا پیشرفت زیادی نکرده خود جای سوال دارد. اگرچه به گفته خودش سعی داشته از محبوبیت فاصله بگیرد ، اما محبوبیت چند سال قبل کار دستش داده . اما تنها نکته امیدوار کننده آلبوم جدید بنیامین تنظیم های پیام شمس است که مثل همیشه خوب و خیره کننده است .
از حریم تا سوپر استار
روز پنجشنبه رفتم سینما . می خواستم سوپر استار را ببینم . اما به خاطر زمانم فیلمی به نام حریم را دیدم که زیر پوستر آن نوشته بود «دیدن این فیلم برای افراد زیر 13 سال توصیه نمی شود». من هم مثل هر کسی کنجکاو شدم . اصولاً ژانر ترس در این به دلیل برخی محدودیت ها از جمله تکنیک سینمایی و محدودیت های دیگر جواب نمی دهد و خیلی سطحی به آن پرداخته می شود. فیلم حریم هم که اسم کارگردان هم یادم نیست ، بیشتر از این که روی داستان سرمایه گذاری کرده باشد و صحنه های خوب داشته باشد ، روی صداهای به اصطلاح ترسناک فوکوس کرده بود . همین صدا ها هم کمی شما را روی صندلی حرکت می داد ، اما مطمئناً داستان آن جذاب نبود و شما می توانستید سالن را ترک کنید بدون اینکه چیزی را از دست دهید.
بعد هم رفتم فیلم سوپراستار را دیدم که تنها نکته مثبت آن بازی شهاب حسینی بود و به غیر از آن چیزی بار جلب مخاطب نداشت.
سوپراستار دومین فیلم بعد از اخراجی های 2 بود که در سال جدید دیدم و برای سینمای کشورم متاسف شدم .
ادامه نوشته !: خبر رسیده بود مشق آفتاب تعطیل شده ! بعد خبر رسید که می خواد چاپ بشه ! امروز اولین شمارش اومد . به سردبیری کیوان کثیریان .
