همان روزهایی که نام آیت الله صادق لاریجانی به عنوان ریاست قوه قضاییه در برخی از رسانه ها مطرح شد، برخی از کارشناسان و اهالی فکر در معادلات سیاسی نگرانی هایی را پیدا و پنهان از جریان عنوان کردند. البته این موضوع به حضور شخص آقای آملی لاریجانی در ریاست دستگاه قضا نبود، چه آنکه بدون شک رهبری با علم به تمامی جوانب این انتخاب را انجام داده بود، اما موضوع حضور سه برادر از یک خانواده در جریان های سیاسی تاثیر گذار بود. حضور علی لاریجانی در جایگاه ریاست مجلس شورای اسلامی، صادق لاریجانی به عنوان رییس قوه قضاییه و جواد لاریجانی که چنانکه باید و شاید مشخص نیست که به چه دلیل به عنوان مسئول حقوق بشر در قوه قضاییه انتخاب شده است.
البته دو برادر دیگر از لاریجانی ها هم در جاهای دیگر در حال خدمت هستند و همچون سه برادر دیگر خود رسانه ای نیستند. حضور خانوادگی در مقام های تاثیر گذار این نگرانی را به وجود آورد که نکند هر یک از برادران به گمان حمایت دیگری چیزی بگوید و کاری بکند که نباید. به هرحال وقتی کسی برادرش رییس قوه قضاییه و یا رییس دستگاه قانون گذاری باشد، خیالش از خیلی جهت ها آسوده است. البته این موضوع شاید در ابتدا خنده دار باشد و کاملاً دور از ذهن به نظر برسد، اما ایران خاک دور از ذهن هاست! چنانکه گفته اند و می گوید در ایران غیر ممکن، غیر ممکن است. در جریان انتخابات ریاست جمهوری هم دیدم و شنیدم که چه باید می شد و چه شد، بگذریم...
همان زمان نگرانی هایی مطرح شد و گفته شد و شنیده شد که باید درچارچوب قانون حرکت کرد و مراقب تمامی جوانب بود. چون به هرحال افرادی که در مقام های بالای کشوری قرار دارند، خواه ناخواه زیر زه بین هستند! حال وقتی چند برادر مقام هایی را در اختیار می گیرند، قدرت این ذره بین چند برابر می شود. چنانکه حتی باید برخی درباره برخی موضع گیری ها حساس تر بود.
اما به نظر می رسد برای جناب آقای جواد لاریجانی موضوع کاملاً متفاوت است. حضور برادرها در مجلس و قوه قضاییه گویا دلیلی شده تا لاریجانی از نوع جوادش آسوده تر سخن بگوید و تند تر موضع گیری کند، چنانکه برخی رسانه ها حتی نتوانند تمام سخنان وی را پوشش دهند و خبرنگاران با تعجب سخنان وی را بنویسند و ضبط کنند.
مصداق این اتفاق سخنانی بود که جواد لاریجانی به تازگی در مجلس بیان کرده است، مجلسی که برادرش ریاست آن را برعهده دارد. البته جواد لاریجانی پیش از این هم چنین اظهارات تندی را حتی در صحن مجلس داشته در سخنانی «خاک بر سر» نمایندگان مجلس ریخته بود و این اولین مرتبه نیست که وی زیاد به محتوای سخنانش و لحن صحبت کردنش توجه نمی کند.
جواد لاریجانی در جدیدترین اظهارات خود همچون برخی دیگر از همقطارانش هر آنچه توانسته به میرحسین موسوی ارزانی داشته و حتی توجه نکرده که به گفته وزارت کشور زیر دست محصولی حداقل 13 میلیون نفر در انتخابات به وی رای داده اند. این یعنی میرحسین موسوی مورد تائید 13 میلیون نفر از مردم ایران است و بی احترامی به وی می تواند رای 13 میلیون نفر را نشانه برود.
البته دیگر لازم به گفتن نیست که میرحسین موسوی در این کشور 8 سال نخست وزیر دولت شخصی بوده که هم اکنون رهبری این مملکت را برعهده دارد و در تمام این سال ها از وی به عنوان نخست وزیر امام یاد می شده. لازم نیست این موضوعات یاد آوری شود، چون آقایان خود می دانند موسوی کیست و چه جایگاهی در این کشور و در میان مردم دارد.
جناب جواد لاریجانی البته تندی صحبت هایش را (اگر بتوان این اظهارات را صحبت نامید که چنین نیست)، تنها برای میر حسین ارزانی نکرده و این بار اظهاراتی را درباره سید حسن خمینی، نوه امام مردم بیان کرده است مبنی بر این که چرا وی در انتخابات از میرحسین موسوی حمایت کرده است؟!
پیشنهاد می کنیم از این به بعد شخصیت های مملکتی برای حمایت افراد مختلف، از ایشان کسب اجازه کنند که چنین دل خوری هایی پیش نیاید و ایشان مجبور نشوند انتقاد هایی این چنینی را حتی درباره نوه امام مردم بیان کنند.
اما پرسش اینجاست که فردی چون جواد لاریجانی چطور در این شرایط که تمام بزرگان نظام و حتی رهبر ایران شخصیت های سیاسی را به آرامش دعوت می کنند، چنین اظهارات تندی را مطرح می کنند و منتخب چندین میلیون از مردم ایران را با فردی چون مسعود رجوی منافق مقایسه می کند؟ جواد لاریجانی با «گمان» کدام حمایت نوه محبوب اما خمینی (ره) را چنین مخاطب قرار می دهد و برایش تکلیف مشخص می کند.
جالب اینجاست در دورانی که حتی دیوار های این شهر از جنایات هولناک در کهریزک به بیداد در آمده بود، جناب مسئول حقوق بشر دم نمی زد و مشخص نبود در کدام دفتر کاری خود به سر می برد. البته باید به دنبال این موضوع رفت که معادلات ریاضی و قوانین حقوق بشر چه ارتباطی با هم دارند؟ شاید ارتباطی با هم ندارند و جواد لاریجانی تا کنون در پی یافتن ارتباط بین این دو بده است. باید از آقای جواد لاریجانی پرسید شما در مقابل چندین جنایت سخن می گوید و هر چند جنایت در زندان های این کشور قابل رسیدگی است؟!
۱ نظر:
خيلي خوب نوشتي. مطلب قابل تامليه.
عكس هم عكس خوبيه.
به نظرتون چه پستي به اين پسر كوچولو خواهد رسيد!
ارسال یک نظر