وقتی سلامت فیزیکی مهم نیست و تو قهرمانی !

 

نمی دانم . اما من همیشه از اینکه روزی دستم یا پام چیزیش بشه می ترسم . می ترسم از این که نکنه یه بلایی سر چشمام بیاد و نتونم ببینم . این کابوس لعنتی هر چند کم ، اما همیشه تو ذهنم هست و داره مثل یه چراغ خطر سر یه چهار راه شلوغ بهم هشدار می ده . ولی آیا واقعاً نمی توان با کمبود یکی از اعضا زنده بود و بهترین زندگی رو کرد .

پ ن : ولی هنوز هم می ترسم . . .