۱۳۹۰ بهمن ۲۷, پنجشنبه

آنها با هم فرقی ندارند، اشتباه از ماست


تصویری از بشار اسد عکس یک امروز روزنامه شرق بود. زیر عکس تیتری با این عنوان نوشته شده بود: بشار اسد فرمان داد؛ 6 اسفند همه پرسی قانون اساسی.

اول:

بعد از آغاز اعتراض های مردمی در سوریه بارها و بارها شاهد عقب نشینی های لفظی بشار اسد بودیم. تصمیم های رییس جمهور سوریه مبنی بر عفو عمومی و تغییر در قانون اساسی بارها تیتر یک رسانه های ایرانی و خارجی شد. اما با این حال اعتراض ها هنوز در این کشور ادامه دارد و هنوز هم نیروهای نظامی متعرضان را سرکوب می کنند. عقب نشینی های لفظی اسد درحالی صورت می گیرد که نه تنها وضعیت برخورد با اعتراض ها بهتر نشده است، بلکه نیروهای حکومتی هر روز از خشونت بیشتری برای سرکوب معترضان استفاده می کنند.

به نظر می رسد معترضان در سوریه تصمیم خود را برای براندازی بشار اسد گرفته اند و به این سادگی ها خیال عقب نشینی ندارند. البته باید به این نکته توجه کرد که آنها بعد از سال ها زندگی در حکومت بعثی پدر و پسر بهتر از هر تحلیل گر دیگری می دانند که عقب نشینی ها و اظهارات امیدوار کننده اسد تنها صحبت های تبلیغاتی هستند. به همین دلیل هم این عقب نشینی ها تا کنون نتوانسته اعتراض های سوریه را آرام کند.

دوم:

اگرچه سرکوب معترضان در سوریه هر روز ابعاد تازه ای پیدا می کند، اما بشار اسد هنوز تا حدودی توانسته است وجهه بین المللی خود را حفظ کند. اگرچه کشتار ها در این کشور آنقدر بی پروا شده است که دیگر عقب نشینی ها و اظهارات اسد برای جامعه جهانی قابل قبول نباشد.

اما درباره ایران و سران نظام ایران این موضوع به گونه ای دیگر بود. در حوادث بعد از انتخابات افراد زیادی دستگیر و روانه زندان شدند و تعداد زیادی نیز توسط نیروهای حکومتی کشته شدند. اما مشی ایران این گونه بود که خود را حق کامل می دانست و معتقد بود کار درستی می کند.

حاکمان در ایران هیچ گاه سعی نکردند با آرامش با معترضان سخن بگویند تا شاید فضا آرام تر شود. همین دلیل شد تا هر روز و هر هفته و هر ماه معدود شعارهایی که در اعتراض های خیابانی سر داده می شد، تند تر و تند تر شود. تا آنجا که بر علیه بالاترین مقام حکومتی و برخی ارکان اصلی نظام ایران شعار داده شد.

شاید بتوان تنها فرق بین حکومت ایران و حکومت سوریه را در نوع رفتار با معترضان در ماه ها و سال های اخیر دانست. یکی سخن از اصلاح می زند و سرکوب را سنگین تر می کند و دیگری اما هیچگاه حرفی از عقب نشینی و اصلاح نمی زند و از راه های دیگری فشار را بر مردم و معترضان بیشتر می کند.

سوم:

اما این که برخی روزنامه ها مانند شرق که به عنوان یک روزنامه اصلاح طلب و منتقد شناخته می شود، عکس صفحه اول خود را به بشار اسد و اظهاراتش اختصاص بدهد جای تعجب دارد و می توان چند دلیل برایش آورد. اول این که این چنین تیتر هایی به اجبار معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد و شورای عالی امنیت ملی در این روزنامه درج شود. شورای عالی امنیت ملی در مواقع حساس  سیاسی مانند روزهای اعتراض و یا موضوع پرونده هسته ای خط مشی را برای مطبوعات و خبرگزاری ها مشخص می کند. می توان احتمال داد که درج چنین تیتری در روزنامه شرق به این دلیل است.

اما به دلیل دومی هم می توان اندیشید. این که مسئولان روزنامه شرق از این موضوع – اظهارات بشار اسد درباره همه پرسی – استفاده می کند برای رساندن پیام جریان منتقد و معترض ایران به حاکمان. البته این موضوع دربرخی موارد می تواند کارساز باشد و جای کارداشته باشد. اما درباره اسد و سوریه نباید از چنین تیترهایی استفاده کرد. کسی که این عکس و تیتر را برای صفحه اول روزنامه ای مثل شرق انتخاب کرده است بدون شک درک درستی از اوضاع سیاسی ایران و سوریه نداشته و یا شناخت کاملی درباره حاکمان آن ندارد. به عقیده من این چنین تیتری دقیقاً قدم زدن در راهی است که حاکمان کشیده اند و آنها را برای رسیدن به هدفشان کمک می کند.


هیچ نظری موجود نیست: